17.02.2023
https://www.youtube.com/live/9mOcoP3Eyq0?feature=share
Depremzede: “Depremde oğlum ve eşimi kaybettim. 5 çocuğum vardı birini kaybettim. Burada okula kayıt olacaklar, yardımseverler olursa çocuklar eğitimlerine burada devam etsinler. Eşim kendi evimizdeydi, biz de annemler ile ziyaret etmiştik. 2-3 gün arabalarda kaldık. Akrabamızın evi yıkılmamıştı, bahçesinde çadır kurduk sonrasında bir süre orada kaldık. Kuru gıda bakliyat bulamıyorlar. Konteyner kentlerde sıcak yemek çıkıyor ama çadır kuranlar için merkeze yardım yok. İsrafın önüne geçmek için duraklattılar Adıyaman’da yine mağdur olan akrabalarımız var. 12 gündür duş alamayanlar var. Artçı sarsıntılar devam ediyor. Arabada kalanlar için çok daha zor. Çocukların psikolojisi bozuldu. Yurtta kalırdık ama ev gibi olmuyor. Sağ olsunlar boş evlerini boya badana yaptılar evlerini açtılar. Kocaeli halkı çok yardımsever. Destekleri çok fazla. Allah hepsinden razı olsun. Adıyaman’da kalanlar var bazıları evin durumunu bilmiyor, “Çadırda kalırız, memleketimden nereye gideceğiz.” diyenler var! Çıkacaklar uzağa gitmiş olacaklar ve tanıdıkları olmadığı için şehirden ayrılmak istemiyorlar. Çoğu ilde yardımseverler varmış. Evlerini açanlar varmış. Adıyaman’da kalanlar da şehri bırakmak istemiyorlar. Adıyaman’a yardımlar geç geldi. Nurdağı-Pazarcık yolu çöktü ilk 2 gün kimse gelemedi. ikinci gün Tunceli AFAD ekibini gördüm. İlk 2 gün enkazın başındaydık ama çıkartma şansımız yoktu. Sesleri duyuyoruz, cesetleri duyuyorduk ama kendimizi güvenip binanın altına giremiyorduk çünkü artçı sarsıntılar devam ediyordu. Binanın altında kalırsam diye endişelendim. Bazı enkazlara 5. gün bile uğrayan olmadı, gidilmeyen enkazlar vardı! Adıyaman’ın, Maraş’ın %70’i yıkıldı. Enişteyi enkazda cesedini görüyoruz, üstünde kolon vardı bina kaymasın diye çıkaramadılar. Kolon altında kaldığı için öldüğünden 2 gün boyunca cesedini çıkartmadılar. O binadan bir çocuğu başka bir yerden çıkarttılar. Adıyaman’da konteynerde yaşanabilir ama psikoloji ile nasıl yatılır bilmiyorum. İnsanlar önceliği yaşama verdiler, eğitim ikinci planda. İşyeri:”İş konusunda desteği veririz.” diyorlar. Şu an yaşam alanını düzeltmek için geldik. Yakınlarım vefat etti, çocuğumun psikolojisini düşünerek Adıyaman’dan çıktık. Cesetler arasında hastanede oğlumu arıyordum. Allah’a şükür diğer çocuklarım sağ dedim. Ben acımı yaşayamadım 7-8 yakınının cenazesi olanlar vardı onları görünce. Depremde uyanmak psikolojik olarak kötüydü. Babamı ve kardeşimi kaybettik. Depremden sonraki 1 hafta baya kötüydük. Teyzemin oğlunun cesedini 7. gün çıkardılar. Yakınlarının cenazelerini bulamadılar. Onların durumu daha kötüydü. Ben halime şükrettim. ”
Yorumlar