2008-10-07 00:00:00
ETNİK AYRIMCILIK İÇ SAVAŞ ÇIKARIR
Yıllardır söylediğimiz iddialar maalesef hep gerçek oluyor. Güneydoğu’da devam eden savaşın sivil yansımaları her geçen gün daha net bir şekilde ortaya çıkıyor. Balıkesir Ayvalık Altınova’da geçtiğimiz günler bazı olaylar yaşandı. Genç delikanlıların tamamen bir asayiş sorununa bağlı olarak yaptıkları bir kavga ve ardından işlenen 2 cinayet farklı bir yere çekilmeye çalışıldı. Cinayet sonrası toplanan öfkeli kalabalık 40 yıldır beldede yerleşik eski ikameti olan kürt vatandaşlara yönelik linç girişiminde bulundu. Evler taşlandı. İşyerleri taşlandı ve yağmalandı. Bir anda Türkiye gündeminin zirvesine oturdu bu belde’de yaşananlar. Olayın çok önemli toplumsal kamplaşmalara yol açabilecek bir insan hakları sorununun aktif bir şekilde ortaya çıkmış yansıması olarak ortaya çıkması üzerine bir heyet oluşturarak Balıkesir İzmir sınırı yakınlarındaki beldeye gittik. Bu bölgeye giderek olanları yakından gözlemlemek gerekiyordu. Zira son derce vahim bir gelişme ile karşı karşıyaydık. Büyürse ülkede bir iç savaş çıkaracak ve sorunlarının çözümünün tamamen önüne geçebilecek bir durumla karşı karşıya kalabilirdik. Belde’ye MAZLUMDER adına bir insan hakları heyeti olarak gittik. Amacımız olayın gerçek mahiyetini öğrenmek ve sorunu yerinde tespitti. Belde, girişinde jandarmanın nöbet tuttuğu ve halen gerginliğin bitmediği bir yer olarak karşımıza çıktı. Belde sokaklarında polisler 40-50 kişilik gruplar halinde devriye geziyordu. Belde meydanında camları kırılmış içerisi tarümar edilmiş işyerleri ve nöbet tutan jandarmalar ve bir polis panzeri vardı. Ortam son derece gergindi. Dükkanı yağmalanan kişi ile dükkanının önünde karşılaşınca linç girişiminden çekindiği için hemen başka yere geçmemiz gerektiğini söyledi ve evinde anlattıklarını dinledik. Basit adli bir olayın etnik lince dökülmek istendiğini ve bunu hiç beklemediklerini anlatıyordu. Cinayet sonrası oluşan toplumsal linç dalgası sonucu iş verdiği esnafın, arka bloktaki komşusunun dahi işyerlerini taşladığını büyük bir üzüntü ile anlatıyordu. Söyleşi yaptığımız anda farklı mahallelerden yürüyüşe geçen bir topluluğun, şahsın evine doğru geldiği bilgisi içeren bir telefon alıyor ve durumun vahametini daha iyi yaşıyorduk. Dışarı ekmek almaya bile çıkamadıklarını ifade eden ve can korkusu içinde olan büyük bir topluluk vardı belde’de. Objektif bir tahlil yapmak için ardından hakkında itham olanlar da dahil tüm toplum kesimleri, farklı tüm parti temsilcileri ile görüşmeye çalıştık. Kimisi hiç konuşma yapmayacağını belirtiyordu. Kimisi de konuşmayacağını belirtmesine rağmen duygu ve düşüncelerini ifade etmekten kendini alamıyordu. Güneydoğu’da devam eden savaşın, gelen asker cenazelerinin toplumda nasıl bir gerginlik oluşturduğunu ve farklı etnik kökenden gelmenin ve kültürel yaşam farklılığının nasıl bir ayrımcılık faktörü olduğunu yakından gözlemleme şansı bulduk. Yerel halkın yıllardır içinde biriktirdiği ayrımcılık yönelişi içeren ruh hali, öfke oluşturan bir cinayetle ete kemiğe bürünmüş ve kitle psikolojisinin galeyan haliyle beldede uzun süredir yaşayan kürt vatandaşların üzerine boca edilmişti. Yerel halkın hepsinde olmayan linç psikolojisi az bir grubun linç psikolojisine önderlik etmesi ile galeyan hali oluşturmuştu. Görüştüğümüz yerel halktan bir çok kişi yapılan linç girişiminin yanlış olduğunu söylüyor ama galeyan halinin olayları akıl almaz bir boyuta taşıdığını ifade ediyordu. Galeyana gelmiş kitle psikolojisini yumuşak tedbirlerle ancak durdurmayı düşünen güvenlik kuvvetlerinin olaylara geç hakim olduklarını ve halen müessif olayların devam ettiğini gördük. Galeyan halinin doğru bir şey olduğunu güvenlik görevlileri de bilinçaltında düşünüyor ve bölgenin en büyük mülki amiri Vali’nin “bazı taşkınlıkları hoş gördük” şeklinde beyanları varsa mağdurların kendilerini emniyette hissetmeleri pek mümkün değildir. Hukuk devleti ayrım gözetmeksizin hangi kesimden ve hangi görüşten olursa olsun tüm vatandaşlara karşı eşit mesafede durmayı gerektirmektedir. Halen dolaşan şehir efsanelerine, asılsız söylentilere karşı toplumu birbirine karşı koruyacak olan devlet’in adil duruşudur.
Yüzyıllardır kardeşçe yaşayan farklı ırkların ülke’de devam eden bir sorun ve bunun yıllardır tüm toplumu kasıp kavuran bir çatışmaya dönmesi durumunda nasıl bir iç savaş ortamına sürüklendiklerini artık daha yakından hissediyoruz. Tehlike büyüktür. Devam eden çatışmaların, gelen asker cenazelerinin toplumsal tansiyonu yükselttiği ve vahim iç çatışmalara yol açabileceği ortadadır. Sorun bir an önce adil bir şekilde çözülmelidir. Bu ülke’de Türk’üyle kürd’üyle tüm vatandaşlar eşit ve onurlu vatandaşlar olduğunu hissetmelidir. Kültürel hakların tanınmasını, bölünmenin kapısını açma olarak algılamak çözümsüzlüğün devam etmesi sonucundan başka bir şey getirmeyecektir.Turgut Özal’ın Kürtçe müzik serbestisi getirdiği yıllarda bölünürüz paranoyasını gündeme getirenler daha sonra bu temel insan hakkınının teslim edilmesinin bir zararının olmadığını gördüler. Bu ülke’de batı’da yaşayan milyonlarca Kürt vardır. Bu kişilerin batıdan kovalanmaya çalışılması hiç bir şeyi çözmez, aksine arttırır. Yıllardır yerleştiği topraklardan ölümü pahasına ayrılmak istemeyen kürt vatandaşlar topluluğu varsa, zaten bölünmenin anlamsızlığı ve imkansızlığı apaçık bir şekilde ortadadır.Yapılması gereken dışlanmışlığı engellemek ve teröre kişilerin zihninde prim vermeyecek politikalar üretmektir. Eğer bu sağlanmazsa oluşan linç psikolojisi, işinde gücünde olan batıdaki kürt vatandaşları toplum dışına ve çözümsüzlüğe itmekten başka bir sonucu sağlamayacaktır. Asker cenazelerinin arttığı bugünlerde oluşan ve kin ve nefret duygularının yanlış kanalize olması sonucu ne büyük bir vebal ile karşı karşıya olduğumuzun bilincinde miyiz? Tüm kürt vatandaşları PKK’lı ilan eden bir linç mantığının bölücülüğe nasıl yol açacağını hala anlamıyor muyuz? Sorunların insani çözümünden başka bir çaremiz olmadığının hala farkında değil miyiz? Oluşan tehdidin sınırlı olmadığını Adana’da benzer bir olayın 2 gün önce bir daha yaşandığını görmüyor muyuz?.Birçok bölgenin patlamaya hazır bir bomba olduğunun bilincinde değil miyiz? Etnik ayrımcılığın kürt sorununa yol açtığını bunun onyıllardır halledilmemesinin düşük yoğunluklu bir savaşın halen devam etmesine yol açtığını, görmüyor muyuz.? Geç kalınmadan sorunun çözümünün hala var olduğunu, önemli olanın ayrımcı kafa yapısından kurtulmak olduğunu anlamıyor muyuz?. Devam eden asker cenazelerinin potansiyel bir etnik çatışma riskini taşıdığını biliyorsak çok dikkatli olmak zorundayız. Duygusallığa bürünen insanlara linç önderlerinin yöneticilik etmesinin sonradan büyük pişmanlık verecek ve fakat artık geri dönüşümsüz bir kaosa yol açabileceğinin farkında mıyız? Ülke’yi saracak bir iç savaş ortamının fevri davranışlar üreten tüm tarafları ne kadar pişman edeceğinin farkında mıyız? Velhasıl Türkiye’nin tüm insan hakları sorunlarında olduğu gibi “dediğim dediktir, yaptığım doğrudur” genel elitist yönetim zihniyetinin bu konuda da insan hayatını hiçe sayan bir ruh halini koruduğunu hala anlamayacak mıyız? Bölünmek, parçalanmak gibi bir seçeneğimiz olamaz. Ama Tek bir seçeneğimizin olduğu kesin. Yaşam hakkı alanında güvenlik görevlilerinin üst düzeyde insan hakları standartlarının gereğini yerine getirdiği, din ve vicdan özgürlüğünün tüm inanç kesimleri için devlet tarafından tanındığı, her etnik kimliğin farklılığını hiçbir baskı hissetmeden yaşadığı bir toplum. İşte özlediğimiz toplum düzeni budur. Dayatmacılığın, inkarın, tektipleştirmenin devam etmesi ise sorunların devam etmesi ve büyümesinden başka hiçbir sonuca yol açmayacaktır. Bu mantık ancak şiddet olaylarının, farklı ırktan olan insanlara karşı şiddet ve dışlama oluşturarak yok edilebileceğini düşünen ilkel
bir zihniyete prim verecektir. Arkadaşını öldürtüp cenazesinde gözyaşı döken Ergenekoncuların bulunduğu bir toplumda bu anlayıştaki kişilerin kullanılmayacağını söylemek te mümkün değildir artık.
Yorumlar